من مهربانم. همه ی آنانی که مرا از نزدیک می شناسند به این امر واقفند. من به همه مهر می ورزم، نه به این خاطر که احساساتی لطیف دارم، که رقیق القلب هستم، که نمی توانم ناراحتی کسی را تحمل کنم، که دوست دارم همه خوشحال و شاد زندگی کنند. من مهربانم چون می ترسم از اینکه اطرافیانم را، دوستانم را ازدست بدهم، می ترسم از اینکه دشمنانم مرا آزار کنند، می ترسم از اینکه تنها باشم.
من مهربانم
چون نیاز دارم که مورد توجه اطرافیانم باشم.

(سنت الیزاروس، قرن دوم ق.م.)